Yokluğunda

yokluğunda

 

ölüyorum az daha

soğuklukta titreyerek düşüyor

sarı kırmızı yapraklar, donmuş yere

çevremde kendi kendini kucaklayanlar

kaybolmuş sıcaklığını, umutluğunu

yakalamayı uğraşıyor, bunalımlı sessizlikte

ben de sana elimi uzatıyorum, boşuna

 

senin anlamsız yokluğunda

 

aynanın önünde dururken

tuhaf yüzümü yokluyorum

kim bu dayanmadığım el

memleketi neresi, ailesi kim

buzlu kaplanmış çehre

niye bana bakıyor durmadan

bakma, herif, yalvarıyorum

 

senin kahrolası yokluğunda

 

kuşlar gitti yine, kaçtı güneye

birbirine çağırarak, kanatları

görmeyen dünyayı kaplıyordu

habersiz gitti, senin gibi

ve ben ellerimi yine uzatıyorum

ama daldan düşmüş bir kuş gibi

uçamam, kanatım kırdı, kalbim de

 

yokluğunda